1.
(AN, B, BN; Dv, H),
sasutu
Ref.:
A;
Izeta BHizt2
.
Cubrirse de zarzas.
"
Phentzeak sasitu
"
A.
Lari-k esan nai du sasitua edo sasien barnaria.
Izt C 21.
Apaiz-etxeak lur-jota, Eliz-inguruak sasituta.
Lard 339.
Baserri sasituan utzi du mundua.
Iratz GH
1974, 238.
Etxea lur-iota, ta inguruak sasituta gelditu ziran.
Zait Plat 53s.
Bide alboak sasitzen.
NEtx LBB 260.
Funtsean lapar eta sasuturik etzena erreka txar hori jarria tokika!
Larre ArtzainE 45.
2.
(AN, L ap. A
).
Enzarzarse, tomar el aspecto de una zarza.
"Enzarzar"
A (que cita el ej. de Dv).
Lur oneko ogia, usu erainez, sasituko da, aldaska hainitz eginen duelakotz.
Dv Lab 56.
Damurik, oraino, hoinbertze aldasketarat da abartua, sasitzerainokoan, gure eskuara zaharra!
JE Ber 77.
Erne itxuetan, mahats-adar legortuetan, kirio-zirrindaratan sasitzen bada, beti ere marraren bakuntasunagatik nagusitzen da.
"Se enmaraña"
.
MEIG
IX 122s (en colab. con NEtx).
3.
(sasiu V-gip),
sasiatu
(sasiau V-gip).
"
Sasíu, sasíitten dau, pronunciar de manera que no se entiende"
Iz ArOñ. "Sasiau eitten dau (berbia), naastu (balbucear, no hablar claro)" Ib.