1.
(
L-ain, BN-ciz-baig ap. A
; Dv (BN)).
Arreglado, cuidado, pulcro.
"Se dice de la persona que va arreglada con limpieza"
A.
Bere harizko eskularru munttoez.
GAlm 1934, 29.
(ap. DRA)
Bere mintzairea biziki jauna zuen, bethi xut-xuta, bethi munttoa, arthoski orraztatua eta ezpaina lore.
Lf ELit 281.
(Uso pred.).
"Ah! Gure etxean ez lukek behar iganderik". Bainan aitak, hori derasala, segiten du aitzina bere maila xuxen eta muntto.
Gazte 1959 (6), 1.