(oi- H),
oiben (H).
Hábito, costumbre.
"
Oibena, forme biscayenne de oipena, oimena
"
H (que cita a Astarloa).
Oipen figura en NeolAG como neol. de AG de 1894. v. ohimen.
Bizkattarrak euten ebezan euron oipen eta ekandubak.
(1895).
AG 650.
Betirako iratsiko yakuz bizkattarrei maketo edo motzaren itxegikera, oipen, ekanben eta odola.
(1895).
Ib. 442.