1.
(V, G-to, B ap. A
).
"1.º impaciencia, inquietud. 2.º afán, solicitud"
A.
En AxN se explica herra (325) por erretasun.
Onelako biraoak eztira komunki esaten gogo deungez, ezpada adirazoteko euren erretasun, pena ta sentimentua.
Añ
MisE
210.
Biziteko bakean, pozik, konsolaturik, biotzeko erretasun bage.
Añ
GGero
233.
Ikusiko dabe baukeela an euren barruan ezetasunen bat, gerra, gorroto, erretasunen bat.
Ib. 239.
2.
(c. sg. A; Ht VocGr 336, Dv).
"État de ce qui est brûlé"
Dv.
"Quemazón"
A.
Sentitzen al dezu, txixa botatzerakoan, erretasun edo min antzekoa, edo txixa maiz egin bearra, ta gutx:i edo illuna?
Ostolaiz 135.