1.
(Urt, Dv).
"Aretalogus, bere buruaren goratzaillea [...]" Urt II 289. "(Fig.), celui qui loue, vante" Dv.
Gizon onaen iaube gustiz emallea, / min gustien ta iakiteen goratzallea.
FabriP 1s.
Ai, goratzalle xoxo-kumeok.
Ldi IL 28.
Trampedang ezizendun gizon bat bizi zan, Bismark-en goratzailla edo erdaldunen admiradore aundia.
A Ezale
1899, 120.
2.
"Celui qui élève, hausse"
Dv.
Ateratzallea, Goratzalle eta azkenekoz Zeruratzallea.
Inza Azalp 63.
3.
gorazale.
(El) que levanta (falso testimonio).
Dena dela egin edo goratu diona bati bertzeak, egin edo gorazaleai sartu zaio arimaraño benenoa.
(148).
LE-Ir (s.v. goratu).