1.
(L, B; Dv, H),
karkala (L)
Ref.:
A (karkara);
Lh (karkara, karkala)
.
"Éclat de rire"
Dv.
"Carcajada"
A.
Cf. kar-kar(-kar). v. algara, 1 karkaila.
2.
"(V-al), cacareo"
A.
Kaleko ollo-karkarak, karraxi ta jardunak nabari-nabari dira.
Anab Usauri 107.
(Fig.).
Hil aitzin, emaztearen kharkharari amor emanik, erregeak barreatu zuen lege hori.
GH 1935, 305.
3.
(Como segundo miembro de comp.).
Sudur estua, eztul karkara.
"Cerrada de narices y tosiendo"
.
Or Eus 221.
Egurats epelak dakar beorraren irrintzi karkara.
"El estallido del relinchar de la yegua"
.
Or Poem 520.
FARRE-KARKARA.
Carcajada. "Barrigarkara (R), carcajada" A.
Orrelako ateraldien agirian, parre-karkara erreza jaurtitzen zuen ostatuan zeudenak.
TAg Uzt 204.
Ua parre-karkarari eutsi-eziña!
Ib. 64.
IRRI-KARKARA
(L-sar, B, BN-baig ap. A; Dv, H, VocB). Carcajada.
Irri karkara egin nahi ukaitea oraino sudurrera.
HU Zez 180.
Irri-karkara zeriola.
Or Mi 75.
v. tbn. Anab Usauri 114. TAg Uzt 295.