1.
(AN ap. A, que cita a LE).
Halagar.
v. 2 esnatu
(3).
Dió Jangoikoak (Prov 1, 10): ene húmea, esnestátzen ta loxentxátzen badizúte bekatáriek, ez obeditu.
LE Urt (ms.) 107v (ed. 1846, 304 esnestatzen edo esnatzen
).
2.
eznestatu.
"(S-saug), allaiter" Lh.