1.
(Aq 1198),
albañatu,
albiñotu (V, G ap. A
; Lar, Añ, Lcq 44, Zam Voc),
albiñutu (Añ, s.v. hebra
).
Enhebrar.
"Enhebrado, albainutu
"
Aq 1198.
Mataza nastu ta biurritu baño len, aria ondo arildu ta albañatzea dagokio edeslari ikasiari. Beraz, artu ari-muturra ta, ekin dezaiogun arilkaiari.
TAg Uzt 16.
2.
albaindu (V, G ap. A
),
albandu (V-gip ap. A
)
"Hilvanar", "dar puntadas largas" A. v. ilbandu. Cf. 2 algaindu.
Gixonezkuak samaragiñoko gorantzak erabiltten ei zittubezen orduban, eta joskiñak, Bertoldineri be olako bat egin gurarik, miesa ebagi, albainddu, ta soñian aztertu edo estu-zabalian neurrijak artu guraz [...].
Otx 124.