I .
(Sust.).
(SP, sin trad.).
Tentación, cosa que tienta.
Gogoeta gaixtoei erraiten derauet: ea tentagarriak, iragan aitzinat; ezta hemen zuentzat ostaturik.
Ax 368 (V 242).
Ezta hain ordena saindurik ez eta hain leku gorderik non ezten han tentagarririk eta pairatzekorik.
SP Imit I 13, 2 (Ch y Mst tentazione, Ol ziltza).
Santu asko ameneko elduko etzirian birtute ain miragarrira izan ezpalituez euren tentaldiak ta tentagarriak.
Añ
MisE
100s.
II .
(Adj.).
1.
(
Lar,
Añ,
H).
Tentador; que tienta, que resulta atractivo, deseable.
"Tentador"
Lar, Añ.
Itz desonesto bát tentagárria.
LE Prog 112.
Berba tentagarriak enzunda.
CrIc 77.
Egiña gatik danzeetan eskuka tentagarriak.
Mg CC 105.
Egiñ txitximur ta gauza tentagarrijak.
JJMg BasEsc 117.
Etxeko erosotasuna, bere urteakin batez ere, tentagarri bazitzaion, bere borondate sendoak etzun sekula amor emateko auleririk senti.
Etxde JJ 273.
Bata bezain bestea ezkutuko eta tentagarri diren idazteko zein larrutako bizioak.
PPer Harrip 114.
Izan ere, sariak, aurrenekoa beintzat tentagarria zan: lareun milla pezta.
Insausti 29.
Jakintza ez da salbabidea, baina eskaintzen dizkigun dohaiak tentagarriegiak dira haien ihesi ibiltzeko.
MIH 88.
Indartsuen eskaintzak tentagarriago baitira beti.
MEIG VIII 59.
(Aplicado a personas).
Ontarako, emakume eder eta tentagarri bat ipiñi zion auzoan.
Etxde JJ 109.
Etzaite izan tentagarri, maitagarri baizik.
MAtx Gazt 31.
2.
(H).
(El)que impacienta, molesto.
"
Haur tentagarria, enfant qui impatiente, qui porte par ses paroles ou actions à lui infliger une correction"
H.