(BN-ad ap. EAEL
384
; Dv→A),
uburu.
Manantial; origen.
"
Niloko hibaiaren urburuak non diren nihork ez daki oraino
"
Dv.
Orein hestuak egarriaz / ur-bururat / kurritzen ohi du lehiaz.
Monho 86.
Jaunaren ahantzmendua / bai da krimen urburua.
Ib. 148.
Iguzkiak errea den langilea itzaleko urburura dohan bezala.
Jnn Bihotz 178.
Ubidea edo kanala nai duzun aiña luza zenezake, baiña ubideak betiere uburua eskatzen.
Vill Jaink 36.
Baiña mundua bera betikoa zan, noski, eta bere sorrera edo jatorriari etzioten ubururik billatzen.
Ib. 33.
"Ur-, iturburu" deritzan leku batek arrazoizko dirudi zinetan eta benetan urburu eta iturburu behar lukeela izan.
MEIG VII 113.