(
-añ- Lar,
Añ),
desenganatu (
Lcc (-adu),
Lar),
desinganatu (
Gèze),
desengenetu.
Desengañar(se), sacar (salir) del error.
Tr. Documentado desde Lazarraga. No hemos encontrado ejs. del s. XX.
Bada, onela dan azkero, zeure buruori desengañadurik, nagozu mesede eske onerean aurrera.
Lazarraga A, 1152v.
Eta ala erraten dizut eta desengañatzen zaitut [...] erri onek eztuela [...] demandaturen [...] komisionerik.
MRos 16.1r.
Desengenetu zeiste [...] eta ezauzaze eze konsideratu faltas glorieko premio eternoa daudela infernuko bidea eiñ frekuentaturik.
MurSerm
87.
Medikuak desengañatzen ez dituzte.
Cb Eg III 231.
Desengáña ezi Jangoikoaren eskutik eztatórren konsórtea eztaikela izán óna.
LE Matr6 264.
Bada án [juizio ártan] atrako dire egiak, desengañatúko guziák, ta nori bérea emanen záio.
LE Urt (ms.) 1r.
Ondo litzate ikustea / Iñuenganeko / len ikusi eztabenak / desengañatzeko.
DurPl 57.
Gaiztotzat eduki zuen. Eta aek desengañatzeko alegin andiak egin bazituan ere, alperrik izan zan.
Gco I 454.
Bada hainak desengana bitez.
Dh 66.
Harek igorri nizü zure desinganatzera, ezpeitütüzü behinere zihaurek Jinkoaren egitatiak untsa ezagütüren.
Ip Hil 158.
Desengañau gaitezan, , eta ez dagizun aztu, geisotasun arrisku andikoan bat aurkituten danean, ez dala izaten eta ez dituzala gauzak ikusten, osasun on eta betean dagoanean legez.
Itz Azald 163.
Desengañar(se), (hacer) perder las ilusiones.
Munduaz desenganatuak, aseak.
LuzSerm
283.
Ni desengañatuta gaur nator onera.
AB AmaE 284.
Andik amasei egun / tardau txala eitan, / jentia bai orregaz / desengañatu zan.
Noe 97.