1.
atentu (Lcc),
atent.
"Atento estar, atentu egon
"
Lcc.
Ezen populu guzia zen atento haren enzutera.
"Ententif"
.
Lç Lc 19, 48 (He xarmatua zegoen, Dv ederretsia zagoen, Oteiza arriturik, Brunet aoa zabaldurik, Leon xoratua, IBk zoraturik).
Gauza hauk pratikaitzak, eta aizén gauza hautan atento.
Lç 1 Tim 4, 15.
Aditzerákoan beárda egón géldi, ixil, aténto.
LE ( in
BOEanm 571
).
Guziák egoten dire ixil ixila beldúrrak ta atént, zer ote dión erregek.
Ib. 26.
2.
(Como adj. pleno).
Atento, solícito.
Alferez ta teniente / ondo presentuak; / mutill atentuak.
Yanzi 164.