( VP
46r),
atrebimendu (Urt, Hb),
atribimentu (Lcc)
Atrevimiento, osadía (gralmente. en sdo. peyorativo). "Osadía" Lcc, VP. "Aggressio, [...] atrebimendua, entsájua" Urt I 437. "Audacia, [...] atrebimendua, kuráiea" Urt III 119. v. atrebentzia, ausardia.
Sekula bestek oi eztagian / artu atrebimenturik.
Lazarraga A16, 1184r.
Atrebimentuz usadu neben.
Ib. A7, 1171v.
Atrebimentuz / oi balekio arrimadu.
Ib. A26, 1198r.
Aingiru sanduak izanen dirade aitor gaizki egote ones eta atrebimentu ones.
Ber Trat 32r.
Baldin atrebimendua bada neure dudari neure kontra garaiturik zure itzalaren eta faborearen hunela zu obeditzea.
Harb
ã 7r.
Zeinetan emaiten iaku dala Pater nosterren exzelenzia ain andia zein da izan leiteala atrebimentua esatea.
Cap 145s.
Modua ifini atrebimentuai eta bildurrai.
Ib. 78.
Bere semeai eta alabai konsentidu ote dien desberguenzarik eta atrebimentu andirik korregitu bage.
OA 155.
Izanarren bere neure atrebimentu andia elzen zeu errezibietan izanik zeu zareana.
Arz 59.
Zergatik atrebimentu andia den Jangoikoa ekartzea testigo gauza falsu eta gaistoendako.
El 52.
Zer zorakeria egin dezu? Zer atrebimentu da au, onen arrigarria? Jauna, miserikordia nizaz.
Cb Eg II 16.
Zerzaz geiago arritu, nik ez dakit: edo zure Ontasun ta pazienziaz, edo ta nere lotsagabeko atrebimentuaz.
Ib. 34 (Dv LEd 73 ozarreriaz).
O miin zitalaren azarkera edo atrebimentuba.
Astar II 196.