1.
(S ap. Lrq
; H),
mentstu ( VocBN
, H) .
(Aux. intrans. unipers. y bipers.).
Faltar.
"
Leonek bere zor oroz pagatu nahi nindien, bena Napoleon bat mentstu zako, eta kito egin dut, [...] mais un Napoléon lui a manqué"
VocBN
.
"
Ardietarik bat menstu zako, il lui a manqué un de ses brebis. Asteko ogitik laurdena menstu zaku, il nous a manqué la quarte de notre pain de la semaine"
H.
"1.º s'absenter; 2.º devenir manquant; 3.º manquer"
Lrq.
Uste gabezko thürbürarzün bat zure borthala jin den bezañ sarri, konsellia eta indarra mensten zaitzü.
Mst III 57, 1 (Ch eskasten).
Remarkatüren [...] dü eia ardüra bilkhüretarik mensten direnez süjet gabe.
Mercy 38.
2.
(L, BN, S ap. Lh
; Dv (BN)).
"S'affaiblir du cerveau"
Dv.
"Devenir imbécile"
Lh.
Hil ditu Herodes tzarrak / Bethlehem guziko haurrak [...]. / Ama gazteak auhenez, / mensturik minaren minez.
Ox 67.
Atsegin hartzen zuen ikustea gradoak gizona zonbatetaraino mensten ahal duten. [...] burua gradoek eta handitasunak xoratua.
JEtchep 89.