1.
(
T-L) .
(Usado gralmente. como pred.).
Preocupado; inquieto.
En AxN se explica gibel beldurti (450) por kezkatsu (gezcatsu, según la lectura del editor).
Bere emazte arduratiya gelan dabill kezkatsu, atsege, etorkizun beltza terreo dula.
Ayerb EEs
1912, 17.
Orain ajolakabe ta beingoan kezkatsu.
Ag EEs
1917, 170.
Neri beti kezkatsu ta atsege iduritu zait.
Alz Ram 111.
Eguneroko arrantzalea, / ain gogoangarri duzu; / neke ta atseden, ekaitz ta pake / itsaso, legor... kezkatsu.
"
Tiene sus sobresaltos"
.
Or Eus 205.
Andreak, orrattiño, kezkatsu [...] ba-diñotse.
Otx 107.
Eta beste aldetik, kezkatsu ta zeluz beterik Beronike dala-ta.
Erkiag BatB 183.
Biotzaz minbera eta ere minkorra, jainkotiar kezkatsua.
Larz Herr
10-2-1966, 4.
Xalbadorren begi ta bihotz kezkatsua.
Larre ( in
Xa Odol 14
).
Bordaberriko basarrian naiko kezkatsu zebiltzan.
TxGarm BordaB 51.
Agur emoten deutzut / larri ta kezkatsu.
FEtxeb 160.
En DFrec hay 3 ejs.
+
keskatsu.
(Ref. a cosas).
Lleno de preocupación, de inquietud.
Sarri egin oi diote maitaleak beren buruai galdera keskatsu bat.
Ag Serm 377.
Nik daramazkidan gau kezkatsu abek..
Alz Ram 28.
Alderago dugu artako pake kezkatsua, kaleko sasi-bizitasuna baño.
Txill Let 129.
"Escrupuloso. Gizon oso kezkatsua bere gauza guztietan
"
Etxba Eib.