1.
(Lar, H (+ oll-)).
"Alectoria, piedra en el ventrículo o hijada del gallo, ollarria, ollararria, ollarraren erean, baita gibelean ere, arkitzen dana
"
Lar.
2.
(V-arr),
oilo-harri (V-m-gip)
Ref.:
A (oillarri, oilloarri);
Iz
ArOñ
(oillo-arrixa);
Etxba Eib (ollo-arrixa);
Elexp Berg (oillo-arri)
.
"Piedrecillas que engullen las gallinas"
A.
"Gatzarri-modukoa, oilloak jaten dutena"
Iz
ArOñ
.
"Detritus calcáreo natural que en campo libre aprovechan las gallinas. Ollo-arrixa dan baserrixetan, olluak gitxiago biar izaten dabe jaten
"
Etxba Eib.
"
Leku batzutan oillo-arrixa egote zuan eta beste paraje batzutan ez; eta oillo-arrixa zeuan lekuan oilluak arrautza geixao itten juen jeneralian. [...]
"
Elexp Berg.
Agiri oek arri gogorrezko tresna batzuek (otaarri eta olloarrizkoak batik-bat) izan oi dira.
JMB ELG 15.
3.
o
i
lo-
h
arri (V-gip ap. Urkia),
oillaarri
(V-gip ap. Iz ArOñ).
"Olloai edaten emateko arri biribilla"
Urkia EEs 1930, 29.
"
Olláarrixa, la piedra donde se pone agua a las gallinas"
Iz
ArOñ
.
Cf. LzG s.v. o
llarri y olloarri. Cf. JMB Mund I 151: "Una piedra de forma cúbica, con un hoyo hemisférico en la cara superior, que sirve de abrevadero a las gallinas. En Galarreta la llaman olloarri (piedra de las gallinas): unas tienen cuadrada la cara superior y otras circular. [...] En Nanclares de Ganboa he visto un antiguo sepulcro de párvulo labrado en piedra, que hoy hace de olloarri".