(
-illa V-ger-arr),
iteila (
-illa V-occ (no och)),
itila (
-illa V-arr-oroz),
etile (V-oroz)
Ref.:
A (itailla, iteilla, itilla); Ibarra Dima (itillea), que da una descripción muy completa e ilustraciones; Garm LexEV 169; EAEL 139.
"Arado de cinco, siete o nueve púas" A. "Burdinarea edo itailla, bost, zazpi edo bederatzi ortzeko ara bat, arbia ereiteko lurra urratuten ibilten dana" Onaind EEs 1930, 198. "Itilla, rastra de 11 dientes" (Llodio) M. Herrán (comunicación personal). "Iteillea (V-ger), apero utilizado para escardar la tierra cuando la planta de maíz, remolacha, patata, etc., se halla poco desarrollada" Garm LexEV 169. Cf. LzG s.v. itala.
Doniane goizean yaioriko zekor nabar bi iteileaz errekan ibilita, galduko litekez lamiak.
(V).
A EY II 219.
Artoa ereiteko lurre preparetan askenengo pasadak itillekas emote soasen.
(V-arr).
Ibarra Dima 268.