1.
"Objeto verbal [= 'morfema de objeto en el vb.']"
A Gram 366.
Daukat esaten dainean d-k adizkia iragarten dau, auk(a) aditz-guna dai, t egilea.
"
Es el núcleo o savia verbal"
.
A Gram 149.
Esakizun euskoiak pereminazko gauza bi euki daroez, eta bata nai bestea estalduta egon leikez: adizki-egilea ta aditza.
"
El objeto verbal agente y el verbo"
.
Ib. 149.
Bigarren erreskadako egileak urruneko irabiamenetan, adizkia gauzakia izanez gero oitu doaz: onetara: neukan [...].
Arriand EAditza 766.
2.
Forma verbal.
Adizki batzuetan bigungarritzat beti a, beste batzuetan beti e yarten du.
A Eusk
1927, 119s.
Lenengo adizki oriek edozein euskalkitan gutxi edo gei bizi dira: Bizkaieraz, Arabako lurrean, Zigoitia deritzaion ibarrean dut, duk, dun, du esan oi da.
A Y
1934, 15.
Erderaz "flexiones verbales" esan oi diran adizkietan banatuago daude gure izkelkiak.
Ib. 15n.
Pindar eta Eskil-ek, adibidez, izenondo edo adiztondo edo adizkien erabilkeran bear zituzten arauak ez-ezagunak zituzten.
Zait Plat 120.
Nik ez dut arrebarik izan, eta adizki horiek erabiltzeko paradarik ere ez.
MIH 390.
Adizki sintetikoei.
Ib. 251.
En DFrec hay 6 ejs.