1.
arrazoinketa.
Razonamiento, argumento; razonamiento, acto de razonar.
Iainkoa maitaro gogoratuz ari dana, arrazoiketa alde batera utzi baleza ere, ez dago egon utsean.
Or QA 143.
Ez diteke asmatu edertasun au aurpegi eder antzera, naiz gorpuzki antzera, ez ta arrazoiketa edo jakintasun antzera.
Or (
in
Zait Plat 155
).
Jaun oien arrazoiketa, bere muiñera ekarrita, ontan sartzen da.
Vill Jaink 80.
Aur batek aisa konpreni dezaken arrazoiketa au nola aaztu ta baztertu diteke?
Ib. 67.
Gizonak antzik aundiena duela bere inguruko abereekin, eta ori jartzen dute arrazoiketa bakartzat.
Ib. 65.
Ziurtasun ori ezta arrazoiketaren fruitua.
Ib. 90.
Adimena galdu dute beren arrazoiketan, eta beren bihotz zoroa ilundu zaie.
IBk Rom 1, 21 (Bibl arrazoinketa huts; Lç diskursu, He arrazoinamendu bano, TB gogoeta, Dv asmu, Ol, Ker asmakeria, IBe arrazoibide ergel
).
En DFrec hay dos ejs. de arrazoiketa y uno de arrazoinketa.
2.
(Uso adv.).
Razonando.
Eta geienetan [auzien mugan erlisioa] ageri da, ondorioka ta arrazoiketa asi ekzero.
Or EG
1950 (3-4), 65.
ARRAZOIKETA GABEAN.
Sin razonar.
Ikasi bezate olakoek Iainkoa ernai ta maitaro gogoratzen, eta ez bie axolik atseden artan, iduripenaren ekiña gora bera. Onela atsedeten du animak arrazoiketa gabean.
Or QA 143.
ARRAZOIKETAN.
Razonando.
Urrunegi zoaz arrazoiketan, ots, bertanegi gelditzen zera.
Or QA 158.
Ez dugu arrazoiketan burua nekatu bear eta iduriketan ere ez.
Ib. 154.