1.
konbenitu .
(Aux. intrans.).
Ponerse de acuerdo.
Konbenitu dire oraino lur peza baten gainean zeina [...] engaiamenduz hartu baita.
(1767).
SenperEus
70.
Muble horietaz izan gare komenituak berrogoi eta hamabi libera eta erdirentzat.
(1771).
Ib. 81.
2.
komunitu .
(Aux. trans.).
Convenir, estar de acuerdo, reconocer.
Inkredul bat dela orok / komunituren bateitazue.
AstLas 10.
3.
+
komunitu
(-idu V-arr ap. Totor Arr).
(Aux. intrans. bipers.).
"Convenir --en forma receptiva--; interesar. Komunidu báiatzu eroan seinke
"
Totor Arr.
v. komeni izan.
Eskatuten badogu beardan legez konbenietan jakuna.
Oe 95.
--Zetako da Sakramentu Santu Oleaziñoekoa? [...]. --Irugarrena, gorputzari osasuna emoteko, konbenietan bada.
Ib. 144.
Alkanzetan dituz [...] ondasun andiyak [...], konbenietan baiakaz.
CatLlo 53.
[Maximak] hobeki komenitzen direnak ilhabethe hau elgarrekin baltsan egiten duten presunentzat.
MarIl 38.
Gauza hori ez bai zaut / Eni konbenitzen.
LuzKant 71.
Ez jat komenidetan.
(V-arr).
Balad
126.