konsuelo (Lar, Añ, H),
konsuelu.
Consuelo.
v. kontsolio.
Nun Silvero geratu zidin bakotxik eta ain konsuelo gutxigaz nola inork pensadu ezin leian.
Lazarraga A, 1143v.
Gauza konsuelo anditakoa.
Ber Trat 45r.
Rakelek ez konsuelorik nai zeuan, ez konsolagarririk.
Lar SermAzc 49.
Zure penetan egiazko konsueloa arkitu nai badezu, Jaun amoroso oni ondo begira zaiozu.
Cb Eg III 289.
Oneen konsuelorako jakin biar da dolore edo damu modu bi diriala.
Mg CO 64.
Etzinian batzuen ta besten konsuelurako gelditu sakramentu santu adoragarri orretan?
Añ
LoraS
131.
Faltatu zan ezkero / Fernando kortian, / ez da kontsuelorik / kristauben artian.
FrantzesB I 138.
Konsuelo au gabe mundu onetako neke-penak pisuegiak lirake.
Arr GB 76.
Konsuelo bat daukat / nere biotzian.
Xe 297.
Ai ze kontsuelua / orain guk daukagun! / Jainkuaren Semia / etorri da lagun.
Balad 196.
Sargu-eskailluekin tripakada bat eiteko konsuelua emon biar eiskio.
SM Zirik 35.
Konsueluan zegon gizon bat / oaiñ arkitzen zat penetan.
Lizaso (
in
Uzt Noiz 98
).
Geroztik konsuelorik / guretzat etzegok iñun.
Uzt LEG II 80.
v. tbn.
Konsuelo: OA 102. Urqz 63. Gco I 449. fBOlg 42. JJMg BasEsc 245. Afrika 69. Noe 25. JanEd I 94. Bil 162. PE 38. Ag Serm 157. BAyerbe 77.