1.
(
V, G, AN; Añ,
Izt 4v),
txotxotu (
V-ple, G-azp, R; VP
15r),
txotxeatu (
Lar)
Ref.:
A (
txotxatu, txotxotu
);
ZestErret
(
txotxotu
)
.
Chochear.
"Caducar"
VP
.
"Achocharse"
Añ.
"Aniñarse, chochear. En V-ple distinguen entre txotxotu 'aniñarse un hombre' y txotxatu 'aniñarse una mujer'"
A.
"
Txotxondu emakumezkoentzat gehiago erabiltzen den bezala, txotxotu gizonezkoentzat erabiltzen da. Gizon hori dana txotxotuta do
"
ZestErret.
v. txotxindu.
Ni hirurogei ta amairugarren urtean sartua nabil, zartu naiz, ez ordea oraindikan elzartu (txotxotu, caduco): burua daukat soilla, baña fresko ta sendo.
Lar Carta a Gandara 162.
Txotxatu, sinpletu, atso-aguretu, lenbait len zartu, etxurabagetu ta ezainduko zareala.
Añ
MisE
107.
(Aux. intrans. bipersonal).
Ikusten da gaurko egunian persona bat irakurtera emona, eleisa ta sakramentu zalia, arimia garbi gorde nai dabena peligrubei iges eginda; diñuee beriala munduko juezak, sinpletu edo txotxatu jako oni.
JJMg BasEsc 155.
2.
Chochear, extremar el cariño (empleado en la expr. txotxatuta egon).
Bere gurasuak txotxatuta egozan beragaz.
Kk Ab I 108.