(
L, BN ap. A
; Hb),
zelutiar (
Hb).
Celestial.
v. zerutar.
Lehenbiziko gizona lurtiarra da, lurretik heldu dena; bigarren gizona zerutiarra da, zerutik heldu dena.
He 1 Cor 15, 47 (Dv zerutar
).
Frantses Asistarra bizi zen mendean, / Arima zerutiar hainitz zen lurrean.
Zby RIEV
1908, 414.
Hartzen zütielarik egün oroz orenak, Jinkoaren othoitzeko, [...] eta elhesta zelütiar zonbaitez algarren sütatzeko.
Ip Hil 143.
Bi izpiritu zerutiar agertu zitzaizkoten.
Jnn SBi 97 (152 zerutiar izpiritu).
Yondone Gent zerutiarra.
Or Mi 101.
Ordurarte ain garbi ta zerutiar uste izan zun andereño ederra.
TAg Uzt 108.
Garbitasun zerutiar ortatik okerturik.
Or Aitork 55.
Sainduek dute gain-gainetik beren baithango indar edo sentsu sakratu hori balitzen [...]; eta hari esker, nola ez dira zerutiar eta zerutar bilhakatzen iguzkipeko herstura guzien erditik?
Lf GH
1952, 78 (ap. DRA).
Erririk maitagarriena ta latzgarriena, bedeinkatuena ta madarikatuena, zerutiarren ta inpernutiarrena.
Alt LB 94.
Zearka izan da musua, zerutiarra.
Txill Let 61.
Zauskada zerutiarrak astindu ninduen.
Ib. 115.
(Uso sust.).Ser celestial, morador del cielo.
San Benediten familia / geroztik zein den hedatu! [...] Zerutiar hoien bizia / orori zaiku gorestu.
Zby RIEV
1908, 610.