1.
(Dv, A),
goreskarri.
Digno de alabanza.
"Digne d'être exalté"
Dv.
Zu Kristo zarea, Iainko bethi goresgarriaren Semea?
HeH Mc 14, 61 (Lç, He, TB, Dv, Leon benedikatu, Ker, IBk, IBe bedeinkatu, Ol, Arriand onetsi, Or doatsu
).
Sentimendu eder eta goresgarriak.
Prop 1901, 113.
Aurrera zijoan Jesukristok iratsitako bazkun (sociedad) goresgarriya.
J.M. Tolosa EEs
1913, 207.
Egikizun askotan [...] onesgarri ta goresgarri azaldu da.
JBDei 1919, 163.
Gizon jator goreskarri.
EA OlBe 34.
Berak atera zun goresgarri.
"
Honestum fecit"
.
(Sap 10, 11)
Or MB 902 (Dv aberats
).
Asmo goreskarri au.
Etxde JJ 211.
Nere asmoa ta erabakia zenbaitek goresgarri zuten arren.
Or Aitork 213.
Zu ere goresgarri zira, Mariana, / espos paregabea.
Xa Odol 245.
Ainitzek goresgarri daukate harroka hortako ur edo izerdi hura, dariola.
Larre ArtzainE 67.
En DFrec hay 6 ejs. de goresgarri.
2.
Honroso.
Goresgarri kausitu zuen beretzat gure Bilzar-Lagun izatea.
Lander RIEV
1911, 591.
+
goretsigarri.
(Tras gen., uso sust.).
Honor, gloria.
India hoitan egin ziren, konpañiaren goresgarri, martirak nonbre handian.
Prop 1907, 51.
Eta jai onen goretsigarri / Urtziren aldamenean / zure gogoa zoruntsu bego.
EA Txindor 79.