1.
(V-ple-m-gip, G, AN, S, R ap. A),
ukor (AN? ap. A; -kh- Lh).
Pesimista.
"
Ukakor denak beti gogoa ülhün (S)"
A.
Azkeneko aldi onetan ugaritu dira gai oni dagozkion idazkaiak, eta ukorrak alajaña.
EEs 1921, 121.
Ni ukakorra naiz buruz, biotzez baikorra izan arren.
Or (carta a Ldi 17-4-1929, ap. DRA
).
Ez dira gaurkoak, Nuñez de Arce-n alaka ukorrak.
Aitzol ( in
Laux BBa IV
).
Orrengatik oi gera zaarrago ta ukakorragoak.
Txill Let 102.
Nere barneko kezka ukakorrak.
SM Egan
1960 (1-2), 64.
Lehen alai eta harro bezain kopetilun eta ukakor agertzen hasi zaizkigu zenbait.
MIH 60.
2.
"
Ukor (V-gip), mal pagador"
A.