1.
(Lar DVC 172),
arauke (Lar).
"Desorden, desconcierto"
Lar DVC 172.
v. araugetasun.
2.
Irregular; anómalo.
v. araugabe.
Gaurko euskal-neurtitzak, erderazko legeakaz eratuta dagoz-ta, euskal-bikitzat erderazko biki araugeak ezautu dauez.
A Gram 21.
[Oitura] araugea itxita araudun oitura euskarazkotzat beti erakutsiko daut.
"Irregular"
.
Ib. VIII.
Muzkil iztia eta muzkil-arauge iztia.
"
Embriología y Teratología"
.
EAEg
22-11-1936, 363.
arauga. (Uso adv.).
Norberen Gei [= 'pieza (de ajedrez)'] bat arauga iokatu dabenak, iru eskualdi onetatik bat iokatu bear izango dau, arerioaren aukeran: [...].
Ezale 1897, 171a.