(L, BN, S ap. Lh
),
karrako (Lh) .
(Interj.).
"
Karrako, sapristi!"
Lh.
v. karajo
, karatxo.
Mokanesak airean, ipurdia lasto, / oihuka ari ziren: "Tira, tira, karako!".
FrantzesB I 33.
Khendu nahiz ari da, / debru ta karako.
Zby RIEV
1908, 772.
--Zer egin dezakegu? --[...] Ahal guzia bederen, karako!
HU Zez 138.
Bai, karakho, amigo, badiat sobera phena alagera izateko.
Const Eskual
18-3-1910, 4.
Karako! arrunt ahantzia nuen [...].
Lf Murtuts 23.
Aise ari zira zu! Brien ariña, karako!
Ib. 42.
Nik uste gakoa nuen! Bainan karako, karako! Xahu niz oraikoan!
Herr 3-8-1961, 4.