1.
(-ill- Lar, Añ, VocBN
).
Pillar, saquear, robar.
Orduan haren etxea pillaturen duke.
Lç Mt 12, 29 (SalabBN pilla ahal dezan horren etxia; He, Leon (h)arroba(tu), TB arroatu, EvAN, Samper sakeatu, Ip bilaizi, Dv biluz, Ur, BiblE (h)arrapa(tu), Echn ebatsi, Ol, Ker ustu).
Pillatu zuten hiria, zeren eta bortxatu baitzuten hekien Arreba.
Urt Gen 34, 27 (Dv, Bibl xahutu).
Erruma behar dügü / bertan asiegatü, / hanko gehienak erho eta / herria pillatü.
"Piller le pays"
.
Xarlem
1221.
Eztük aski izanen / Errumaren pillatzia.
Ib. 1295.
2.
Pillar, atrapar, engañar.
Begirauzue nehork pilla etzaitzaten filosofiaz eta enganio banoz.
Lç Col 2, 8 (He atzeman, TB irabaz, Dv amaina, Ol, Ker atzipetu, BiblE engaina ez zaitzaten).
Nehor eztugu iniuriatu, nehor eztugu korrunpitu, nehor eztugu pillatu.
Lç 2 Cor 7, 2 (He atzeman, TB, Dv enganatu, BiblE ustiatu
).