1.
(
L-ain, B; Lar,
Dv,
H (+ oñ-)),
huinkari (
BN-mix; Hb)
Ref.:
A;
Primorena
3
.
Andador, corredor; peón, peatón.
"Peón, que anda a pie"
Lar.
"
Herrian ezta oinkari hoberik zu baino, [...]. Zaldi oinkaria, cheval bon marcheur, qui marche bien et beaucoup sans se fatiguer. Xakur oñkaria, chien qui court vite et longement"
H.
Nola baitzen hau [orkatza] oiñkari ona / eta zamariak eziñ atzemana.
'Un cerf plein de vitesse'
.
Gy 144.
Zakur oiñkari bi gaiñera yauzirik.
'Deux chiens aux pieds agiles'
.
Ib. 147.
Hoinkari eta jauztekari bezala aiphatua zen Franzizko Parise guzian.
Laph 164.
Egunaz diote egiten duela oinkaririk hoberenak bezenbat bide.
EskLAlm 1699, 7 (sic, ap. DRA
).
Txanpon franko badezu / zuk e irabaziya, / izandu zeralako / oinkari biziya.
Imaz Auspoa
24, 86.
Otomobilen ugariak, oinkarien usuak, [...].
JE Ber 85.
Pietuna bera ere ez dugu pietun, erran nahi baita oinkari, bainan fatur, ez baita oinez ibiltzen.
Herr 16-10-1958, 1.
Iñigo ez konda (beste nunbeit zabilan gure oinkaria!).
"Nôtre marcheur"
.
Ardoy SFran 122.
"Peones, al ajedrez, y damas, oinkariak
"
Lar.
2.
(Lar, Añ, A).
"Bailador"
Lar, Añ.
"Bailarín"
A.
3.
"Coceador"
Añ.
Zaldi ostikari oinkari bat frenu ta espuelaz [ezi]
.
Añ
MisE
62.