1.
arlotatu (
L ap. A
; SP,
VocBN
,
H),
arlotu (
Lh).
Hacerse haragán, haraganear.
"S'encanailler, se débaucher"
H.
"S'amuser dans des cabarets ou mauvais lieux, faire le paresseux"
VocBN
.
"
Arlotü, devenir misanthrope, solitaire"
Lh.
Nihongo ostatutan ez da arlotatzen.
Hb Esk 87.
Yainkoak beira haren haurra ukitzetik, haren soldaduen arlotatzetik.
Hb Egia 44.
(V-gip ap. Etxba Eib
).
Hacerse desaliñado.
"Desmerecerse, degenerar. Oiñ urrengo ikusi nebanetik ona, asko arlotetu da. Desde que le vi la última vez ha degenerado mucho"
Etxba Eib.
"
Dago, ez detsala ardura arlotetutziak. Está que no le importa el volverse un ex-hombre"
Ib.
Eta egun bi edo iruan egoten zan zaldun kaskillori etxetik kanpora. Eta itxulitxen zanian, agertzen zan katarra tellatutik bezela, oso jausixa eta arlotetua, eta ez eban izaten emazte onak zeregiñ makala lengora ekartzen senar buru-ariñori.
Etxba Ibilt 466.
2.
arlotu
. Hacerse pobre, perder la fortuna.
Txiro ta beartsuai emandakoak ez du iñor arlotu [por arlotetu?]
.
Arruti EEs
1913, 205.
Zegaitik [ezkontza kontratuko] papera mutillenien geratu? Eztagoalako mutillik gero neskatillia nai eztabenik; baia batzuetan bai neskatillak mutillenera joan nai eztabeenak. Batez bere andikaldekoak arlotetu badira edo mutilla gerorantz zerbait zorigaitx aurkitutia gertatzen bada.
Akordagoitia EEs
1914, 90.