1.
(Dv),
igale (Lh).
(El) que asciende, trepa.
[Ahuntzak] arrokaz-arroka, leze hegiz-hegi, / net artexki badabiltza: / aziñda igaillea deusez ezta lotsa.
Gy 183.
Asto ttipian nor-nahi igaile.
EZBB I 48.
2.
(Urt, A).
"Ascensor, igaillea, zamari gañera igaillea
"
Urt II 389.
"(L?), jinete"
A (que cita a Dv).
Igailea gibelera eror dadientzat.
"Ascensor"
.
Dv Gen 49, 17 (Urt zamaldun, Ol zalduna).
3.
Transeúnte.
v. iragaile.
Khexátü eta igáiler kheñü égin.
Lrq Larraja RIEV 1935, 138.
Oroek ezagützen zien haren otela edo igaile errezebitzeko etxia.
Herr 24-9-1959, 3.