1.
arnastu (V-gip ap. Etxba Eib
; BeraLzM, PMuj),
asnastu,
asnasatu
Respirar (sdos. prop. y fig.). (Empleado tanto con objeto como en construcción absoluta, sin él). "Arnastutzen dogun aizia be, Jaunari zor detsagu" Etxba Eib. Larramendi propuso asnatu, pero no parece que tuviera eco en ningún texto. v. ARNASA HARTU.
Zure biotzean nai det asnasatu, eta zure Biotzagatik nai det maitatu.
EE 1884a, 572.
Ipar-aixetxu bigun ozkirrija arnasatuten ixan dodala.
Kk Ab I 65.
[Ez da] eguras pozoitu ura emen asnasten.
Ill Pill 4.
Arnas-artzeko aizerik ez bailu, arnastu eziñik itoko zitakian.
TAg Uzt 266.
Itxas-aizea arnastuz bizkar makurra zuzentzen duten igitariak.
Or Mi 106.
[Londres eta Parisko biztanleak] zikin-gabeko aize garbia arnastu dezaten.
Munita 140.
Ats egin duzu ta arnas artu dut, Zu zaitut arnasten.
"Anhelo tibi"
.
Or Aitork 276.
Ango goiz-aize, oi! nok leukaken! / Usain goitarrak arnastu, / argi iturrian egarri-sua ito.
Onaind MEOE 719.
Lurrari zerion lurriña arnastuz.
Txill Let 50.
Ezta, ez, alako egurats geldi, idurizkorik, arnasten, xistua entzuten, urrinteak ixurtzen eta [...] animari ere egatzen uzten diona baño.
Gazt MusIx 169.
Bi gauz batera asnasten nitun: / ura ta Ama Birjiña.
AZink 59.
2.
Animar, alentar.
v. ARNASA EMAN (b).
Zuek, jaunak, ezagutu dozue gure estutasuna, ta zuen itz egokiakaz arnasatu gaituzue, ta emen zerbait ganoraz da itxuran erantzun badogu [...] zeuen ontasunari deutsagu zor.
Ag EEs
1925, 202.
Iñoiz baño ere zorrotzago ta biziago arnasatzen ziozkan irudipenak azkenengo urteetako ibilliak eta irudiak.
TAg Uzt 248.
Zuriñeren barruan aspaldidanik izetu ta itzali, [...] ebillen itxaropen-izpia, gar barri batek arnastuta, zuzi dirdai antzo, [...] begininien zulagarri biurtu zan.
Erkiag Arran 196.