1.
(V, G, AN ap. A
; H; -he- L, BN, S ap. A
; O-SP→SP, Dv, H).
Comarca, región alta.
"
Goiherriak, les pays d'en haut, regiones superiores"
O-SP 227.
"Países altos"
A.
Cf. el nombre Goierri(a), comarca guipuzcoana y barrio de Arrazola, en Vizcaya. Cf. Ech 72r: "Fue Otsoerio Goiterri, que en mi lengua quiere decir, el matador de lobos montesino o montañés". Sólo incluimos aquí ejs. más o menos seguros de su uso como nombre común; para su uso como topónimo, v. Sor Bar 46, AJauregi EE 1885b, 272, A Ardi 68, EusJok II 111, Or SCruz 25, Insausti 112.
Lenago goierrian / ziran sagastiak / eta beerrietan / txakolin maztiak.
It Jolas 110.
Goierrian esaten eztozuezan itz asko daukez beterrikoak eta itxasondoan ostera zuek egunero aoan daukazuezan itz eder asko [...] azturik dagoz.
Ag Kr 5.
Agintariak artu ezian / errukia artzaiairi [...] / goierri oitan jarriko gera / bizi ezinda ugari.
And AUzta 132.
2.
Pueblo de la zona alta.
Tolosaz beerontzeko Erri eta itsasbazterrekoetan sagarra ta matsa biltzen dala ioriago goi-errietan baino.
Izt C 137.
3.
Aldea.
Salamancako Tejares deritxon goierri batekoak.
Or Tormes 7.