adarbakar
1.
(V)
Ref.:
A;
Elexp Berg
.
(Adj.).
"De un solo cuerno"
A.
"
Esne-beixa primerakua zuan adarbakar aura, uztarrirako gauza ez bazan be
"
Elexp Berg.
.
v. adarbakoitz.
Aker zar adar-bakarrak egin / zuan doministikua.
MendaroTx 155.
2.
(Sust.).
Unicornio; rinoceronte.
Leiza-artzaren eta rinokeros edo adarbakarraren ezur batzuek.
JMB ELG 18.
Illedun adarbakarrak (Rhinoceros tichorhinus) egurasti otza gura dute.
Ib. 39s.
Bidezko izango dala nik ere deituraren bat artzea leengo zaldunek oi zuten bezela: Suzko Ezpata-rena bata, Adar-bakarra bestea.
"
El del Unicornio"
. Berron
Quijote
212.
Orra yan ditzakezun abereak: idi, ardi, auntz, [...] adarbakar
[...].
.
"Orygem."
Ol Deut 14, 4.
3.
"(G-to), rama que se deja sin cortar al podar un árbol, a fin de que suba la savia y no se pudra el tronco"
A.