alimentatu
Alimentar(se).
v. 1 bazkatu,
elikatu.
Doaiéla alimentatzéra Jangoikoaren astóttoa arri zerbitzátzeko obéki.
LE Prog 100.
Konfesatzendút [...] indidan fabórea, alimentátzeas ene arima sakramentuan bere gorpútz preziosoarén erregaloaréki.
LE Ong 35v.
Gu argitzeko, gu berotzeko, gu mantentzeko, edo alimentatzeko.
Gco I 399.
Zer zeruko Aingeru bialdu dizu Jainkoak zu alimentatzeko?
Arr GB 109.
Eta zuen Aita zerukoak alimentatzentuen.
Samper Mt 6, 26 (EvAN alimentatzen-tu; Hual mantenatan).
Biar tute [umiak] alimentatu, korrejitu, ejenplo ona man.
CatUlz 30s.
Alimentatzen dituzte / derrigorrean haurrak.
Arti MaldanB 194.
Zer komeni zan jan edo nola alimentatu.
Albeniz 244.
v. tbn.
BOEans 531 (AN-ulz, s. XIX).