alukeria
(-keri V, -keia G-azp)
Ref.:
A;
ZestErret
.
Estupidez; barrabasada.
"
Alukeian jardun, elkar zirikatzen, tentatzen jardun. Holaxe jardute zian; beti alukeian alkarri
"
ZestErret.
Sg. A: "(V...), coito, acto carnal. Se usa, en V, para indicar acciones viles; es voz grosera y repugnante", aunque no parece que la primera acepción que da sea usual.
Alukerira etorri al aiz, / Alkain, nun edo andikan? / Emen oraintxen guk etzeukagu / alperraren bearrikan.
Auspoa 107, 75s.
Erokeriak eta alukeriak esan zituen milaka.
Arti Ipuin 82.
Nunbait ezkutatu ta / eskolatik piper. / Nere norabideak / ezin iñork iker. / Alukeri aietan / bai nintzala lider.
Zendoia 16.