apaitzeatu. Aplacar, apaciguar, contener, reprimir (cf.fr. apaiser). v. apazegatu. Zuñentako ezpeita deus estalirik, zuñ presentez ezpeita apaisatzen, eta zuñek ezpeitü gaxotzen direnez kasürik egiten. "Qui muneribus non placatur, nec excusationes recipit"
.Mst I 24, 1 (SP ezta emaitzez amuntzen, ematzen).
Tentazionen apaisatziaz. Ib. 13, tí. Hurak saintiak untsa eta ezinago untsa kontent dira, gizonek balekie kontent izaten, eta bere elhe auherren apaisatzen. Mst III 58, 8.
Ezi gure beitako seindimendu likitsak apaitzeatzen tizi. AR 221.