apurkin
1.
(R ap. A
; H).
Resto(s), migaja(s).
"Les restes, les menus morceaux"
H.
"Támaras, residuos (de leña)"
A.
Cf. VocNav: "Apurquín, nombre que dan a las pequeñas astillas que quedan en el suelo después de partir leña o teas (Roncal)". v. apur
(II).
Zure mahaineko aphürkinez pharte egitez.
UskLi (ed. 1804) 265 (ap. DRA
).
Nihon gelditzen ez diren jendekia xehe batzu, ez eraitzarik, ez arrantzarik, ez ihiztatzerik egin gabe, han hemenka biltzen dituzten aphurkinetarik bizi direnak.
Prop 1912, 27.
(ap. DRA)
2.
Molécula.
Eta izakirik ttikienak [...] bein ere eztira ordea geldirik egoten; beren apurkinak (molekulak) ziri-miri beti igitzen dira.
A Eusk
1921 (II) 59.