harrogarri
1.
(Adj.).
Enorgullecedor, que produce orgullo.
Bazuen San Luisek Castillongo Markes izateko behar zuena ta [...] prinzipearen tituluoa ere; ta gauz arrogarri oriekin batean bazuen [...] prinzipeen ta zaldunen estimantza ta onginaia.
Mb IArg II 101.
En DFrec hay un ej.
2.
(Sust.).
Motivo de orgullo.
Baña ontzat emon daigun esan diran lurreko arrogarrijaak irauten deutseela nor baiti bizi dan arte guztijan.
JJMg Mayatz 40.
Izan ere badirudi gure errian arrogarritzat artzekoa ote-dan beste iñon lotsagarri litzakena.
Ldi IL 50.