astar
(
V),
asta-ar (
V-gip),
astoar (
V-arrig; VocB ; asto har SP HL
)
Ref.:
A Apend;
Iz
ArOñ
;
Etxba Eib;
EAEL
420;
Gaminde Bilb 236;
Elexp Berg
.
Burro macho.
"
Astorautako astarra baño saskarragua zan a gizona. Aquel hombre era más grosero que un burro rijoso"
Etxba Eib.
"
Zuen umiak astarra baiño arrantza aundixauak eittu
"
Elexp Berg.
Bi neriak, artzaiarena bestia; / igel pasa du lengo astia; / asta-arra badaukat, baño gaztia.
Ud 51.
Beko errotako asto arra beziñ ero.
MendaroTx 230.
Asto bat zeukaten an beren jan-edanak eramateko. [...] Astarra omen zan.
BasoM 65.
Asta-arrak ume egin (V-gip). "Parirle el burro". (Se dice de aquel a quien favorece mucho la suerte como dando a entender que a ese tal hasta el burro le pare). AEF 1921, 43.
ASTAR AR.
Burro macho. "Astoar-arrak ume giñen dik i mugitu orduko! (AN-ulz), ya ha pasado una eternidad para cuando tú te muevas" Inza Eusk 1927, 156.