emaztedun
(gral. ap. A; Dv).
(El) que tiene mujer, esposa; casado.
Emaztedunak ere, emazterik ezpalute bezala diraden.
"Ceux qui ont [des] femmes"
.
Lç 1 Cor 7, 29 (Dv, Ol, Ker, Bibl, IBe, IBk emaztedunak; TB emaztea dutenak
).
Baina emaztedunak, artha du munduko gauzéz, nolatan emaztearen gogarako daten.
"Qui est marié"
.
Ib. 7,33 (Dv, Ol ezkondua denak).
Onera etorrita apaiz egin adi, emengo apaiz, emaztedun apaiz.
A Ardi 27.
Txistulari zan ta noizean bein zapatari be bai eta ganera emaztedun.
A EY II 91.