1.ep,
hepa (BN-arb),
epa (V-gip),
epe (V-gip)
Ref.:
A(hepa);
EtxbaEib(epa);
ElexpBerg(epa, epe)
. Interj. con la que se requiere atención (tbn. de sorpresa, de saludo)."
Hepa, interj. de llamamiento"A.
"Interj. que pone sobre aviso. Epa! or dozu zezena zeuregana!
"EtxbaEib.
"
--Afarixa zor dostak. --Epa hi! alto. Hori eztok egixa
"ElexpBerg.
"
Epa, zer moduz?
"Ib. Buxerak erraiten dio gibeletik: "Hep, hunat, haragiaren saria?". BarbLeg 143.
Oihu egin zion, [...] "Nun zira?. Hep! ene adixkidea!". JEtchep 116.
Ep! Ep! Ez al dakik arraintza debekatua dagola emen?EgutAr 11-1-1960 (ap. DRA
).
Hep? Hor zarezte?LarzIru 52.
azpiadiera-1.1
(Uso sust.). Hep bat aizoari aski da, zuñ ordüz, ordütan salbatzeko. Herr 24-11-1960 (ap. DRA
).
sense-2
2.
(BN, S, R ap. A). Interj. que denota esfuerzo."Interj. que se usa en momentos de apuro, a punto de realizarse algo que nos apasiona"A.
Bainan ihes zohana heldu da gibelerat bi jauziz, hep, igaten da zaldira. EskLAlm 1902, 18.
(ap. DRA)
sense-3
3.
(BN, S)
Ref.:
A(ep, hep);
Lrq(hep)
. "Interj. de burla que equivale al vah latino"A.
"
Hep, grito de desafío"Ib."Interj. de moquerie"Lrq.
Hepa, hepa, hepa / orai niz orai alagera / ikusten düt enegitekuak / untsa juaiten direla. Xarlem 251.