eskumende
1.
(
G ap. A
) .
(En casos locales de declinación sing., tras gen.).
Poder, autoridad.
"Potestad"
A.
Gizonaren esku-mendean bizi bearra zera, esan zion [Evari]
.
AA I 577.
Liburu sainduetan --Elizak beure eskumendean dauzkanetan.
"Quas Ecclesiae tuae catholicae commendaret auctoritas"
.
Or Aitork 164.
Begitazioaren eskumendetik ateratzen den edozein gauzak, bere ederraren eta lilluraren geiena galtzen duelako.
Vill Jaink 128.
(G-to ap. A
).
(En casos locales de decl. sing.).Alcance de la mano, disposición.
v. eskumen
(2).
Irakaskintzea guztientzat izango ei-da, txiroenak be eskumendean eukiko ei-dabe.
Eguzk GizAuz 79.
Orain ura edaten duzue, ez baituzue ardorik eskumendean.
Or Aitork 226.
(Como sust. pleno).
Poder.
Ondasun andiak esku gitxitan batzea ta onek dakarren indar eta eskumende larregia eragotzi.
Eguzk GizAuz 82s.
2.
(Uso adv.).
Baiña berez, bere muin soillean, eztago bere [Estaduaren] eskumende, barneko zera baita.
Vill Jaink 105.
Jainkoaren esku mende, ikuzlearen eskuetan zapia bezela.
Onaind ( in
Gazt MusIx 148
).