eskunara
(S ap. Lh
; H),
eskuna (S ap. Lh
),
eskuñera.
A mano.
En AxN explica se eskuarra den (531) por eskuñera dagoana. v. eskuar.
Eskunará datózi itzak abásto orduán.
LE Matr4 533.
Zein eskunara dugun, nai baginduke onkirik egin arima gaiei!
(244).
LE-Ir.
Beñik bein prest eskunara balitz sazerdotea.
LE-Fag.
O zer tesóroa induljenziengáu! Zein balióso ta zein eskunará!
LE Urt (ms.) 154v (en la ed. de 1846, 431 aparece balizioa por balióso, seguramente errata; Harriet cita este ej. s.v. ara, pero lo atribuye erróneamente a Aguirre de Asteasu).