ihabali
1.
(S ap. A
; SP, Dv, H (L, BN)),
ihiabali (SP vEys, H in m . ) .
(Sust.).
Cobarde.
"
Ihiabalia, ihabalia, homme sans courage"
SP.
"Lâche, sans courage"
Dv.
"Poltron, lâche"
H.
Todos los lexicógrafos citan los proverbios de Oihenart. Duvoisin atribuye a Pouvreau una variante ihiauli, sin duda una mala lectura por ihiabali <ihiaua->; la misma explicación ha de darse a ihanali en DRA. Lhande da además, seguramente por hipercorrección, ihabale y ihiabale. v. jabal.
Ihabaliaren ezpatak punta motz, ahoa lanputs.
"L'homme qui n'a point de cœur"
.
O Pr 274.
Ihabalia noiz ere ihabaliarekin liskartzen baita, aitzin ioileak duke garhaita.
"Le poltron"
.
Ib. 629.
2.
(Vb.).
"(S), apoltronarse"
A.
"S'effrayer. Hori aski duzu ihabaltzeko? cela vous suffit à vous effrayer?"
Lh.
Cf. jabaldu.