ihauska
1.
(L, BN ap. A
, L-ain ap. A Apend
; H),
ihauzka.
Revolcándose.
"
Ihauska hari da, dago, il est à se vautrer, à se rouler"
H.
v. ihalozka.
Ihauska, itzulika, hatzka, / uztarka, irrintziriñaka.
Gy 86.
Lurrerat arthikia, heldorra zariola, ihauska zabilan.
Dv Mc 9, 19 (Lç, HeH iraulzkatzen, He itzulika, Leon ihalozka, Or iraultzizka).
Eta lurrean ere ihauska edo ihalozka, erro batzuen pare.
Jnn SBi 399.
Lurrean ihauzka, herrestan bizi den langileak.
HU Zez 204.
Erbi demonioak, ihauska erhautsaren erdian.
Barb Sup 30.
2.
"(Pris substantivement), vautrement, action de se vautrer, de se rouler. Iduri zerriaren ihauska, ressemblant au vautrement du porc"
H.
3.
"Bauge, endroit où un sanglier se vautre, endroit où une bête se roule. Basurdearen ihauska, bauge de sanglier. Astoaren ihauska, lieu où un âne s'est roulé"
H.
v. ihaska.
4.
"Sacudida, conmoción (Lander)"
DRA.
.
v. inarroste.