ibaika
1.
(BN ap. A
),
(h)ibaiaka.
A ríos, a torrentes, en abundancia.
"
Ibaika ari da euria (BN)"
A (s.v. ibai).
Bet-betan nigarrak amodioz et-ezagutzaz hibaiaka begietarik jariatu zaizkon.
Birjin 275.
Naiz ibaika ixuri kristauen odola.
LE Urt 68 (ms. 24v ainbérze erréka odól Kristios
).
Huna non agertzen den erdaldun yendea / ibaika yausten.
Elzb Po 201.
Mazakre eta ibaiaka odol ixurtze eta gainerako izigarrikeriak.
Elsb Fram IX.
Hibaiaka zarion odola begitartean behera.
Ducq 332.
Zilarra ibaika jardetsi nai.
EA OlBe 181.
Beha, iturri eta ibaika, zer nigarrak doazkonak.
Iratz 178.
Ni siñesten naunari [...] sabeletik ur bizia ibaika darioke.
(Io 7, 38).
Or MB 287 (He, Dv ur bizizko ibaiak, Leon ur-bizi ibaiak
).
Ontan Bibliak zabaldu zigun argia ibaika.
Vill Jaink 33.
v. tbn.
CantIzp (ap. DRA). Lap 404 (V 184). Loram 85. Eguzk GizAuz 17. En DFrec hay 2 ejs.
2.
(G-nav).
"
Ibaika (-ra, -n), a nadar, nadando. Gozin ibaika, vamos a nadar. Ibaikan ai ga, estamos nadando"
Ond Bac.
"
Ibaikan dail, anda nadando"
Iz Als.