hilarazte
1.
hilerazte (S ap. Lrq
),
hilerazite.
Acción de matar.
"Fait de faire mourir"
Lrq.
Guri zeñharatzeko [...] Jüdien ütxüeria Jesüs-Kristen hil erazitiaz.
Bp I 143.
Zapetain gaixto bat izan zen kargatua [...] haren hil arazteaz.
Elsb Fram 113.
Haur Inozenten hilaraztea.
DvHtoy Lc 2, 39n.
2.
(illa- Lar),
ilerazte
(-ll- Lar).
"Mortificación"
Lar.
Gorputzaren illerazteak.
Cb Josefa 14.
Orazioa eta bere buruaren illeraztea alkarrekin jaio eta azi oi dira.
Ib. 16.
Asko prailek galdu zuten osasuna geiegizko illarazte ta penitentziakin.
Bv AsL 192 (v. tbn. 43, 36).
Illabete igaro zuan orazio gartsu ta illarazte gogorretan.
Ib. 45.
Bere gorputza barur ta illaraztez indargabetua zeukan.
Ib. 185.