iltzateki
itzateki (L, S; O VocPo→SP, Dv),
itzatekitu (H)
Ref.:
A;
Lh
.
"(S), piqué de quelque clou ou autre chose pointue"
O VocPo.
"Percer de clous"
H, que cita el ej. de Oihenart.
"
Kurutzean itzatekirik zagoen, il était cloué sur la croix"
Lh, que cita a Gy.
v. iltzatu.
[Kurutzean] gaizk'itzatekirik / eta zauriz iuhiekirik.
O Po 64 (cf. en la misma pág.: oin-eskuak itzaturik).