ilunkeria
1.
(illunkeri B ap. A
).
Tristeza; malestar anímico.
"Mal humor de las personas"
A.
Bere illunkeri, kezk eta naigabetik etzen atera.
Mb IArg I 162.
Arkitzen zen gaizkiago ta kezkaz ta illunkeriz bete galduagoa.
Ib. 162.
2.
Acción tenebrosa, vergonzosa.
Argi betean agertzeko on eztiren ilunkeria zenbeit. [...] xede zuzenik ez hor.
HU Aurp 212.
v. tbn.
GAlm 1931, 34.